Hangul: ciekawostki

Nim przystąpimy do nauki alfabetu, warto poznać kilka faktów na jego temat. Warto wiedzieć, że hangul (kor. 한글) nie istniał od początku państwa koreańskiego. Powstał dopiero w połowie XV wieku na zlecenie króla Sejonga. Przed powstaniem hangula w Korei używano pisma chińskiego, czyli tzw. znaków hanja (kor. 한자).

Hanja: alfabet chiński

Ze względu na trudność tego alfabetu dostęp do edukacji i źródeł pisanych miała tylko szlachta. Poddani z niższych kast byli więc analfabetami. Król Sejong chciał stworzyć alfabet, który byłby łatwy i umożliwiłby reszcie jego poddanych naukę pisania i czytania. W ten właśnie sposób powstał hangeul, jednak minęło kilka stuleci nim został uznany jako oficjalny alfabet Korei.

Dawny hangeul.

Hangul którym posługują się dzisiaj Koreańczycy różni się od tego alfabetu, który został stworzony na zlecenie króla Sejonga. Przez wieki zmieniał się: wiele znaków, które istniały oryginalnie, zanikło. Jeśli chodzi o obecność znaków hanja w dzisiejszym języku koreańskim, to ich znajomość nie jest potrzebna do życia codziennego. Najczęściej pojawiają się w publikacjach specjalistycznych jak np. podręczniki do prawa czy medycyny.

Wzory sylab

Współczesny koreański alfabet składa się z czterdziestu znaków: dwudziestu jeden samogłosek i dziewiętnastu spółgłosek. Słowa zapisujemy w sylabach. Minimum do stworzenia sylaby to dwa znaki: spółgłoska i samogłoska. Trzeba jednak wiedzieć, że istnieje pewna zasada: każda sylaba musi zacząć się od samogłoski.

Koreańczycy są bardzo dumni ze swojego alfabetu. Duma ta nie jest nieuzasadniona ponieważ hangul został w 1997 roku wpisany na listę UNESCO jako niematerialne dziedzictwo kulturowe.

Hangul w formie układu pierwiastkowego.